Uzależnienie od gier komputerowych znalazło się oficjalnie w Międzynarodowej Klasyfikacji
Chorób ICD-11 w kategorii „Zaburzenia spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych lub
uzależniających zachowań”. Kryteria mają zastosowanie zarówno do gier online jak i offline, i
składają się na nie następujące elementy:
– Obniżona kontrola nad graniem (np. częstotliwość, intensywność, czas i zakończenie
grania, kontekst);
– Granie staje się ważniejsze od innych codziennych aktywności i zainteresowań;
– Kontynuacja lub zwiększanie ilości grania pomimo doświadczania negatywnych
konsekwencji (np. społecznych, emocjonalnych).
– Objawy zaburzenia powinny utrzymywać przez 12 miesięcy, lecz w przypadkach
nasilonych objawów okres ten może być krótszy.
Na uzależnienie od gier szczególnie narażone są osoby samotne, osoby z niższymi zdolnościami
społecznymi i z niskim poczuciem własnej wartości. Granie często prowadzi do dalszego pogłębiania
poczucia samotności (Lemmens i in., 2011). Z patologicznym graniem powiązane są też różne aspekty
osobowościowe, takie jak introwersja, niska stabilność emocjonalna i niska ugodowość (Charlton i
Danforth, 2010). Z nałogowym graniem często współwystępują zaburzenia depresyjne, lękowe oraz
ADHD, z czego dwa pierwsze mogą być bezpośrednim skutkiem nadmiernego grania (Gentile i in.,
2011; Hyun i in., 2015).
Jeśli u siebie lub u bliskiej Ci osoby zaobserwowałeś/aś nieudane próby kontrolowania grania, poświęcanie coraz większej ilości czasu na gry, realne zagrożenie edukacji lub utraty pracy oraz kontynuowanie grania pomimo doświadczanych szkód, warto rozważyć sięgnięcie po opinię specjalisty. Objawy te wraz z wykorzystywaniem grania do radzenia sobie z nieprzyjemnymi emocjami (drażliwość, lęk) mogą wskazywać na rozwijające się uzależnienie od gier.
Autor wpisu: Katarzyna Obarska – PSYCHOLOG