Halucynacje to doświadczenia percepcyjne, które mają cechy rzeczywistych wrażeń
zmysłowych, mimo braku bodźców fizycznych. Towarzyszy im silne przekonanie o
realności, mimo, że wytwarzane są przez umysł. Halucynacje są często uznawane
za wskaźnik zaburzeń psychotycznych i mogą obejmować różne modalności
zmysłowe, takie jak słuchowe, dotykowe czy smakowe. Objawy halucynacji mogą
różnić się w zależności od rodzaju i nasilenia, ale zazwyczaj obejmują widzenie lub
słyszenie rzeczy, które nie istnieją, odczuwanie nierealnych wrażeń na skórze, a
także doświadczanie nietypowych smaków lub zapachów. Osoba doświadczająca
halucynacji może czuć się zdezorientowana lub zaniepokojona tymi doznaniami oraz
mieć trudności w rozróżnianiu rzeczywistości od halucynacji. Schizofrenia, choroba
Parkinsona, choroba Alzheimera oraz inne formy demencji, mogą powodować
halucynacje wzrokowe, słuchowe, a także zapachowe i smakowe. Osoby z migreną
często doświadczają halucynacji wzrokowych w formie „aury” (półksiężyc
wielobarwnego światła). Guzy mózgu, w zależności od lokalizacji, mogą wywoływać
różne rodzaje halucynacji. Osoby z zaburzeniami sensorycznymi, np. utratą wzroku
lub słuchu, mogą mieć halucynacje, wynikające ze zmian w mózgu. Narkotyki,
zwłaszcza halucynogeny, takie jak LSD czy DMT, zmieniają sposób przetwarzania
informacji w mózgu, prowadząc do intensywnych halucynacji. W przypadku
wystąpienia jakichkolwiek halucynacji, warto skonsultować się z lekarzem, nawet
jeśli nie pojawiają się inne objawy. Szczególnie istotne jest, aby szukać pomocy
medycznej, gdy osoba z chorobą, która może powodować halucynacje, doświadcza
nasilających się halucynacji lub zmian w nastroju czy zachowaniu. Nie wszystkie
halucynacje wymagają natychmiastowej interwencji, zwłaszcza jeśli są
jednorazowym doświadczeniem. Chociaż halucynacje same w sobie nie stanowią
nagłego przypadku medycznego, tylko lekarz może ocenić, czy stanowią one objaw
poważniejszego problemu zdrowotnego.
Z cyklu – słownik pojęć psychologicznych: HALUCYNACJE
