Każdy z naszych bliskich może potrzebować naszego wsparcia i bliskości w trudnych momentach życiowych. Kryzysy emocjonalne mogą przydarzyć się każdemu człowiekowi, niezależnie od jego doświadczeń życiowych oraz zasobów. W takiej sytuacji bliscy oczekują od nas wsparcia, ale często nie wiemy, co możemy zrobić.
Poniżej znajdziesz wskazówki, jak możesz pomóc bliskiej Ci osobie w kryzysie emocjonalnym.
Ważne, aby podczas rozmowy z osobą w kryzysie słuchać uważnie, co ma ona do powiedzenia. To, co może w tym pomóc to m.in.: utrzymywanie kontaktu wzrokowego. Pomaga to osobie widzieć, że jesteśmy na niej skoncentrowani i swój czas i uwagę poświęcamy teraz dla niej. Pozwól bliskiemu na swobodną wypowiedź i spróbuj zrozumieć o czym mówi rozmówca. Może być w tym pomocne dopytywanie jeśli coś wydaje nam się niejasne lub chcielibyśmy zrozumieć perspektywę osoby, z którą rozmawiamy. Możemy zapytać np. „Mówisz, że potrzebujesz spokoju, a czym dla Ciebie jest teraz spokój?”.
Miej na uwadze potrzeby rozmówcy – każdy z nas potrzebuje innych rzeczy, aby powrócić do równowagi emocjonalnej. To, co wydaje nam się słuszne w danej sytuacji niekoniecznie takie będzie dla drugiej osoby. Warto, żebyśmy pamiętali, że kiedy jesteśmy w kryzysie emocjonalnym ulgę mogą przynosić najmniejsze rzeczy, jak np. pozmywane naczynia w zlewie czy spacer w ulubionym parku. Warto pytać naszych bliskich, czego w danym momencie potrzebują i jeśli tego chcą, a my mamy na to siły, pomóc im te potrzeby zrealizować. Ważne jest, aby nie tylko obserwować emocje danej osoby, ale też to jak się zachowuje. Jaki jest jej ogólny stan fizyczny, czy być może nie jest konieczna konsultacja z lekarzem psychiatrą czy psychologiem. Wskazaniem do takiej konsultacji będzie np. utrzymujący się przez dłuższy czas obniżony nastrój czy trudności w utrzymaniu higieny osobistej.
Każdy z nas inaczej będzie przechodził przez kryzys emocjonalny i jeśli bliska nam osoba dzieli się z nami ważnymi dla niej rzeczami, swoje opinie pozostawmy dla siebie. W sytuacji kiedy bliski nam zaufa na tyle, by podzielić się czymś co jest dla niego trudne potrzebuje od nas wsparcia i wysłuchania. To co możemy zrobić to nie oceniać, a wysłuchać i wspierać. W takiej sytuacji możemy powiedzieć np. „dziękuję, że się tym ze mną podzielił*ś, to ważne dla mnie, że mi zaufał*ś”. Dla naszego rozmówcy będą ważne nasze naturalne reakcje emocjonalne. Pamiętajmy o tym, że jeśli coś nas zaskoczy, to możemy o tym powiedzieć, a jeśli coś nas zaniepokoi to też warto o tym wspomnieć. Szczera i uważna reakcja w kontakcie z osobą w kryzysie emocjonalnym może być czymś, co zachęci osobę do większej szczerości czy wspólnego poszukiwania rozwiązań.
Na koniec, pamiętaj, że to co „właściwe” lub „niewłaściwe” nie zawsze jest najistotniejsze. Nasza perspektywa na to, czego może potrzebować osoba w kryzysie może być zupełnie inna od opinii profesjonalisty czy samego zainteresowanego. W sytuacjach kryzysu zamiast koncentrować się na „zdobywaniu gór”, wspieramy osobę w postawieniu kilku pierwszych kroków. Często pomocne będzie samo wysłuchanie i wskazanie miejsca, gdzie można zgłosić się po profesjonalną pomoc.
Wspieranie bliskich w potrzebie może być wyczerpujące zarówno emocjonalnie, jak i fizycznie. Warto w takim momencie zaopiekować się również sobą i zgłosić po wsparcie do profesjonalisty np. psychologa.