Osoby w spektrum autyzmu borykają się z wieloma wyzwaniami zdrowotnymi, które mają swoje źródło w czynnikach biologicznych, neurologicznych oraz systemowych. Częściej niż inne osoby doświadczają problemów z układem odpornościowym, który może reagować na zagrożenia w sposób niewłaściwy – albo nadmiernie, albo niewystarczająco. W efekcie zwiększa się ryzyko wystąpienia chorób autoimmunologicznych, takich jak toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów czy zaburzenia związane z tarczycą. Przewlekły stan zapalny organizmu może prowadzić do częstszych infekcji oraz długotrwałych problemów zdrowotnych, a osoby w spektrum autyzmu mogą cierpieć także na choroby takie jak Zespół Ehlersa – Danlosa. Ta choroba, związana z zaburzeniem produkcji kolagenu, prowadzi do chronicznego bólu, niestabilności stawów, problemów z układem pokarmowym oraz częstych urazów i kontuzji. Co istotne, osoby w spektrum autyzmu mają trudności z przetwarzaniem bodźców, przez co nie zawsze potrafią na czas rozpoznać sygnały płynące z ich ciała. Często ignorują uczucie głodu, pragnienia, bólu czy oznaki choroby, zauważając je dopiero wtedy, gdy symptomy stają się intensywne i niemożliwe do zignorowania. Wysoka tolerancja na ból oraz trudność w lokalizacji jego źródła opóźniają diagnozy, co utrudnia szybkie podjęcie leczenia oraz zmniejsza możliwość zmniejszenia dolegliwości. Dodatkowym wyzwaniem dla osób w spektrum autyzmu jest utrzymanie zdrowej diety, ponieważ często cierpią one na wybiórczość pokarmową. Awersja do określonych tekstur, smaków czy zapachów sprawia, że ich dieta może być bardzo ograniczona. W konsekwencji pojawiają się niedobory witamin i innych składników odżywczych, co powoduje uczucie osłabienia i zmęczenia. Jednocześnie, osoby te narażone są na zaburzenia snu, w tym Delayed sleep phase disorder (DSPD), czyli zaburzenia opóźnionej fazy snu. Problemy te prowadzą do trudności z zasypianiem w standardowych godzinach – osoby z DSPD zasypiają dopiero późną nocą, co skutkuje problemami z wstawaniem rano. Taki rytm snu wpływa negatywnie na codzienne życie, prowadząc do przewlekłego zmęczenia, problemów w pracy, szkole, a także w wykonywaniu regularnych obowiązków. DSPD różni się od zwykłego „nocnego trybu życia”, ponieważ wynika z biologicznych zaburzeń rytmu dobowego, a nie z osobistego wyboru. Problemy z zasypianiem mają poważny wpływ na zdrowie, prowadząc do osłabienia odporności, co z kolei zwiększa podatność na infekcje. Dodatkowo, osoby w spektrum autyzmu często żyją w stanie przewlekłego stresu, wynikającego z konieczności maskowania objawów i obciążenia sensorycznego. Stres ten prowadzi do wzrostu poziomu kortyzolu, co z kolei przyczynia się do wzrostu stanów zapalnych w organizmie i osłabienia układu odpornościowego. Osoby z autyzmem często zmagają się również z problemami psychicznymi, takimi jak lęk, niepokój czy depresja, co ma niekorzystny wpływ na ich zdolność do dbania o swoje zdrowie. Maskowanie objawów i tłumienie emocji powodują, że osoby te mają trudności z nawiązywaniem relacji międzyludzkich, a także z codziennym funkcjonowaniem. Ważnym problemem w przypadku osób w spektrum autyzmu jest także zrozumienie ich potrzeb zdrowotnych przez medyków. Często zgłaszane objawy są ignorowane lub błędnie interpretowane, co prowadzi do opóźnień w postawieniu diagnozy i rozpoczęciu leczenia. Zamiast traktować dolegliwości fizyczne, takie jak ból, jako priorytet, niektóre osoby zajmujące się zdrowiem fizycznym interpretują je przez pryzmat problemów psychicznych. Tego rodzaju błędne postrzeganie powoduje, że czas oczekiwania na odpowiednią pomoc się wydłuża, co prowadzi do dodatkowego cierpienia i braku dostępu do niezbędnego leczenia.
Osoby w spektrum autyzmu stoją przed szeregiem trudności zdrowotnych, które mają wieloaspektowy charakter. Problemy z układem odpornościowym, zaburzeniami snu, nieprawidłowym przetwarzaniem bodźców, wybiórczością pokarmową czy zaburzeniami emocjonalnymi wymagają szczególnej uwagi i wsparcia. Właściwa diagnoza oraz odpowiednia pomoc medyczna są kluczowe, aby poprawić jakość życia osób w spektrum autyzmu. Warto pamiętać, że ich problemy zdrowotne nie są jedynie wynikiem trudności emocjonalnych czy psychicznych, ale mają swoje podłoże w biologicznych i neurologicznych uwarunkowaniach, które wymagają odpowiedniego podejścia do leczenia i terapii.